ОПИС

виривок з рецензиї

Дом як ратунок, потїха и заренко надїї. Тот рукопис то дньовнїк еґзистенциялного страху за очуванє власного миру. Алє таки мир нє дошлєбодзую анї жем, анї нєбо, та анї тот медзипростор хтори счупени у поетовей души, глїбоко на дну. То дньовнїк страху, дньовнїк забрудзеней, заґаладзеней каждодньовосци, даремносци привиду же сон будзе ратунок. Нажаль, то спреводзка. Сон поетеси постал далєка родзина. А кед поета траци сон, цо му преостава? Писац призначки, дньовнїк о причинох. Причини лєм привидно приходза звонка. Причини у поетовим спознаню о велїх даремносцох, так же тот еґзистенциялни дньовнїк музични прелудий за єдну анї кус нє патетичну кантилену сна, бо ше то шицко сцера з брудом каждодньовосци.

Дюра Папгаргаї