ОПИС

Виривок з рецензиї

Сашо тоту длугшу приповедку наволал  “Вселенски корабель“ у хторим главни подоби  дзеци хторим єдини фокус у живоце  кельо часу препровадза у бависку зоз товаришами у вшелїяких фантазийох.

Автор простор дзецинского бавеня и спознаваня швета лєм  премесцел  до, нам ище такей далєкей вселени, хтора ютре-поютре годна буц и блїзша  тим дзецом хторим швет уж ту споза угла, хтори ше нє боя од виртуалней реалносци.

Главни юнаки тей приповедки  дзеци хтори жили на Жеми. Кимо и Петро двойнята, хтори  маю вшелїяки идеї. Сам автор ше змесцел до  простору дзецинства и часто ше здобува упечаток же  пробує буц„глас розума“ у дружтве, алє и вон ше препущує бависку хторе ше вола мрия.

Любопитлїви дзеци виражую креативносц на рижни способи. Як то автор умишал хрибтово млазняки зоз хторима же убеговало до черякох и вишело зоз церковней турнї, древени пиратски  корабель котри дзеци наручели зоз Китаю,  хтори бул справени на тродимензионалним принтеру, роботи, андроиди, леценє по вселени, ришованє мистериї нєидентификованого обєкта остава одкриц каждому читачови.

През подоби  и їх видумства автор яґод же ше враца до свойого дзецинства у хторим и ми жили, кед ше сушедови мушело пребачиц за найсладши пооберани кайси и пойсц „на розгварку“ зоз родичами. Автор указує же дзеци вше дзеци гоч у хторим чаше жию и гоч на хторей планети.

Сашово висловйованє єдноставне, заплєцене до фантазиї. Наукова фантастика мало заступена у нашей литератури, алє най то буду перши озбильнєйши крочаї за розконарйованє и того жанра.

Любка Малацко