ОПИС

виривок з рецензиї

Длуго, аж анї нє мож повесц чи ше то потераз збуло же за обявйованє сцигнул перши рукопис автора, а же вон може буц без пригварки у цалосци обявени. И, цо найважнєйше аж источасно и завжац високе место у едициї за котру є порихтани. А порихтани є за едицию „Жридла”, хтора обявює перши кнїжки младих руских и українских писательох. Щиро поведзене, прикмети котри ма рукопис указую аж же би вон могол достойно буц обявени и у библиотеки котра обявює дїла уж преверних писательох.

Михайло Сабадош, млади поет нє лєм по рокох, поведли бизме ище баржей є млади по поетским стажу, бо ше нє так давно у нашей периодики почал зявйовац з поєдинєчнима насампредз поетскима творами. До кнїжки котра би мала настац з того рукопису вон облапел пейдзешат шпиваня хтори обєдинєл з насловом Крик души моєй. Починаюци од такого експлицитного наслова, по остатнї псалм (бо ше ту наисце роби лєм о писньох на славу Божу!), през хаснованє римских цифрох за їх нумерованє, та по нєпреривне старанє же би ше у сликох и у язику затримала еґзалтираносц, стан придаваня и пошвеценосци идеї жиц Бога автор виказує виру же то єдина правдива и найвисша можлїва реализация власного єства. То його велька Писня Богови, яку у нашей литератури уж вишпивал Костельник, а у Старим Завиту Давид, кед же 150 старозавитни псалми наисце маю єдного автора.

Ирина Гарди-Ковачевич