ОПИС

виривок з рецензиї

Микола М. Цап нє таки части приклад автора стреднєй ґенерациї котри виражує стаємне интересованє за историю литератури и историю. Барз скрупулозни, на шлїду добрих прикметох позитивизма, сцерпено и одмерано обявює студиї, статї и жридла за литературну историю и историю Руснацох, од критичних виданьох дзепоєдних текстох, з глїбини 18. и 19. столїтия, до преписки медзи значнима актерами рускей култури и литератури. (…) Од окремного значеня смисел Миколи М. Цапа же би на дзепоєдних такволаних детальох вичитовал литературни и историйни процеси. Тот смисел за препознаванє и опис процесох прейґ детальох, як шифрованих знакох прейґ котрих ше сцигує до заключеньох о идентитету, тота мера таланту автора котра тельо сущна кельо, у другей ровнї, интересованє за истих авторох и дїла гевтих котри ше занїмаю лєм з актуалну вредносцу проблема котри ше виглєдує. У рускей филолоґиї тото цо за линґвистику Гавриїл Г. Надь, у науки о литератури и историї доприношенє Миколи М. Цапа, з тим же Микола М. Цап може, з оглядом на роки, написац синтезу старшей рускей литератури, окреме у одношеню усней и писаней литературней традициї.

Юлиян Тамаш