ОПИС

виривок з рецензиї

Шицко цо драгоцине чува ше у памяткох.

„По польох здогадованя”, гутори Владимир Кочиш у своєй збирки любовних писньох. Насправди любовних? На перши попатрунок можебуц же су и любовни, алє мнє тота збирка лєм єдно єдине по шицким розляте чувство жалю же любови нєт, або єст барз мало, то лєм єдно єдине през шицко прецагнуте жаданє буц индзей, а нє зоз собу. Буц з другим, буц у другим.

Тоти два мотиви доминантни и находза ше у так повесц шицких стихох збирки, розшати, и у зависносци од инспирациї и поетскей моци, даґдзе тоти нашенка барз крашнє дали плод, алє єст и таки дзе думка остала „нєдозрета”, превельо єст слова цо ю гартуша…

Вше то було чежко зоз словами влапиц чувства, розумиц при себе и других, любиц слова, людзох, себе, швет.

Наталия Канюх