ОПИС

виривок з рецензиї

У рукопису „Спокуси Злополя” поетеса одкрива вязи медзи давнима и нєшкайшим часом, вязи медзи предками и потомками, вязи медзи чловеком и природу и, конєчно, нукашнї вязи у чловекови, тото цо го отримує и теди кед ше му видзи же го однєшу витри або розтаргаю бурї цо у нїм нарабяю. Одкрива и одгадує, глєдаюци одвит на вични питаня о добру и злу, о смислу церпеня, смислу роботи, творчосци, жертвованя…

У єй давних писньох Миклошевци були родзени валал, простор щесца, радосци и краси, простор розкошней природи у котрей душа трепеци як струна. У нєшкайших тот исти валал – простор на котрим стотки роки зохабяли, насампредз, шлїди руйнованя и знїщованя. Душа лирского субєкта и нєшка як зацагнута струна, алє звук тей струни чежки и таргаци. Младосц дотикала струни котри поволовали до безбрижного танцу, узретосц пребера по тих цо дубоня у ритму реквиєма.

Михал Рамач