Виривок зоз рецензиї

Студиї о прешлосци Руснацох у Сриме єст барз мало, а окреме же би були облапени етнобиолоґийни виглєдованя. Найвекши и квалификовано найлєпши зробел др Душан Дрляч, етнолоґ, висши фахови сотруднїк Сербскей академиї науки и уметносци зоз Беоґраду,  окончуюци виглєдованя по сримских руских валалох 1970-тих рокох. Познєйши фахово историйни написи ше углавном одноша на роботу проф. Др. Янка Рамача. Зоз тим рукописом знова етноґрафична документованосц посцигнута на самим терену, у Сриме.

И попри тим же ше рукопис одноши на Руснацох у Сриме, велька часц пошвецена обичайом (и историйней прешлосци) Бачванох тиж так. З єдного боку  то добре, прето же Руснаци у Сриме и Бачки творя єдну цалосц, зоз даскелїма специфичносцами яки характеристични лєм за Сримцох, а чому автор о. Владимир Еделински Миколка дава одредзену оправдану повагу.

Рукопис подкрипени зоз литературу и фотоґрафиями.

Любомир Медєши, етнолоґ

Виривок зоз рецензиї

Доказ же у сучасним технификованим швеце, стари звичаї и традиция вообще нє превозидзени, праве и тота кнїжка „Як гуторя дїдове, швет бул давно иншаки: Студия о основних традицийних характеристикох Руснацох”. Алє понеже дїло такого обсягу чежко зжац у єдним приказу, а з тим вец визначиц и саму його значносц, за початок досц ту будзе повесц и лєм тельо: як ше то и у историоґрафиї указало, ище од часу романтичарского препородзованя националних свидомосцох державотворних народох на европским континенту, у контексту фасцинированосци з фолклорним скарбом, самому процесу зазберованя етноґрафийного материялу значне доприношенє дали и священїки. Самим тим, бо праве священїки у привредно нєрозвитших предїлох, и у историйно нєвигодних обставинох, представяли представнїкох ценкого пасма интелиґенциї одредзеней етнїчней заєднїци, преважно руралного жительства селянского дружтва. А тиж так, и прето бо и сами священїки лєм людзе, зоз националну свидомосцу, котри заш лєм нє маю кридла же би ше непристрасно воздзвигли понад свойо особне чувство националней припадносци. Кед же то бул їх грих нєдосцигованя универзалносци християнского идеалу, вони го на себе свидомо превжали, бо то було гоч лєм на щесце їх народу. Насампредз, на таки способ вони охранєли и зачували колективну душу народа. Подобне нєшка ше намага робиц, як културни дїяч на локалу, и о. В. Еделински Миколка.

Ваня Дула