ОПИС

На вас, младих, швет остава – нє препущце пременїц го!

Ґенерация З@ – зборнїк поезиї и фотоґрафийох облапя у себе пейц талантованих авторох и авторки поезиї и єдну талантовану фотоґрафкиню зоз постмилениялскей фази розвою свидомосци, укоренєней дзешка на интернету и хвильковей доступносци информацийох, гоч кеди и гоч дзе, у технїчно-технолоґийно розвитим швеце.

Ґенерацию зет нє прицагує мистика и трансцедентносц, вони маю еґзистенциялистични приступ ґу феноменом зоз наглашену трансцеденталносцу и моцним чувством припадносци векшому социолоґийному ентитету од потерашнїх задатих. Прето щезую у поезиї „швички”, „нєпознати и цми дражки”, „дим”, „молга”, „висша сила” и подобне, а оставаю нам авторефлексиї, виход зоз себе и повязованє зоз другима прейґ чувствох, у конєчним смислу остава нам феномен любови, як найширше и наймоцнєйшє средство за розуменє и пременку. Припаднїки ґенерациї зет, през вшеприсутни приступ ґу информацийом транссоциялизовани, розвиваю самосвидомосц и широку свидомосц, вони гражданє Швета и зоз тоту свидомосцу о вредносци себе и швета коло себе забераю свойо позициї у нїм, а зоз знаньом и моцами хтори, так повесц, ноша у кишенкох, маю можлївосц и за його пременку.

Спатрано зоз тей перспективи, авторе представени у Ґен З@ зборнїку поезиї ше уклопюю до тей найширшей слики своєй ґенерациї на тот способ же нє лєм розумя, алє и превозиходза власни чувства на рахунок векшого добра. Начастейшу инспирацию за писанє находза праве у любови – як тей хтора унапрямена ґу другим, так и у тей хтора облапя и прилапює спознанє власного росту – у любови хтора порихтана витвориц пременки. Михаела Еделински, препознала вредносц власного становиска, старосци и любови ґу себе, та нам отамаль и почина приповедац свою „сказку наволану Живот”, хтору пише „зоз свою нїжну руку и клайбасом”. Подобне становиско, же ше у пременки руша од себе, ма и Катарина Фейди. Вона крашнє обачує же: „наисце красота у оку патрача, можебуц най нам до навики прейдзе, та би ява милше випатрала”. Адрияна Фейди тиж починаюци од себе бешедує о любови, источашнє указуюци на здобуте искуство и нове знанє, хтори нєобходни при пременки и росту, вона гвари же „знала би з очми длужей и далєй патриц. Любов докармиц, заляц, чувац и закриц. Так очувац живот и швет котри вимера и шицким нам очи на час поотвера.” Ище єдна значна ствар при успишносци росту и пременки то вшелїяк и препознац хвильку дїйствованя. Тот феномен „хвильки” крашнє описал Жарко Остоїч зоз стихами: „Учи дїдо стари свойого унука: „Сину, ти кед так барз любиш яблука, пооберац их на час, най ци нє будзе страх, або мука, бо кед презрею, плоди почню гнїц знука.” Вшелїяк, пременка швета хтору ше чека приходзи през преображенє и будзенє власних потенциялох, хторих стретаме у стихох Дарка Афича: „Предїли красни предомну зажили и тоту красоту почал сом ценїц, роздумованє одлучел пременїц. И як сом полюбел валал мой мили, предїли красни предомну зажили.” Фотоґрафиї Андреи Новак, хтори провадза и дополнюю дожице поезиї, найчастейше зазначую людзох и їх емоциї, теми за хтори и сама визначела як вичну инспирацию, алє зазначую и инспиративни хвильки як феномен за себе. Илуструюци поезию, фотоґрафиї нам приблїжели и єй власни швет емоцийох зазначених през обєктив.

Кнїжка хтора пред нами, нє лєм зборнїк поезиї випровадзени зоз илустрацию фотоґрафиї, алє, мож повесц, и документ єдного часу хтори позберал младих поетох и през їх твори нам нагаднул єдну шветлєйшу будучносц. Даєдни поетове и поетеси у своїм вислове узретши, даєдни то праве тераз поставаю, алє єдно сиґурно знаме: На вас, младих, швет остава!

Наташа Еделински Миколка